Poruszyłeś ważny temat – niby banalny, ale jakże z tego względu ignorowany.
Mnie też to wkurza – kopanie do przeciwnej bramki; zarówno przez żony jak i mężów. Gdybym była na etapie związku niemałżeńskiego, przypatrzyłabym się właśnie temu – kim on jest w towarzystwie. To daje obraz tego, kim będzie po ślubie NO CHYBA ŻE…. po prostu POROZMAWIAMY. Nie jest to problem nie do przejścia, nic, czego nie dałoby się oduczyć – dlatego trzeba rozmawiać.

Mojego męża cenię za to, że nigdy przenigdy nie wypowiedział (nie słyszałam) czegoś stereotypowego – niczego z tekstów, które tu padły na początku nagrania. Do mnie też nie. Ja już częściej (unikanie wyrażeń „ty znowu/ty nigdy… jest tragicznie trudne!) , ale nigdy w towarzystwie – podobnie jakiekolwiek problemy, spory małżeńskie – dla mnie to wyraz niedojrzałości.

Miałam takie doświadczenie duchowe…. mój mąż znów zapalił papierosa. I ja oczywiście ZNÓW chciałam wyrazić swą – rzecz jasna niepochlebną – opinię na ten temat. Zamiast tego usłyszałam potężny głos Boga mówiący „Nic nie mów”. Gdy chciałam otworzyć usta – nie byłam w stanie wydusić słowa. Od tej pory częściej milczę niż mówię, bo otrzymałam słowo od Boga, że mój mąż nalezy do Niego i On go będzie upominał i „naprawiał”.

Zatem…. jak bardzo musimy milczeć w towarzystwie, gdy częściej niż nam się wydaje, musimy milczeć w domu.